Αδικίες των Oscar

Οι αδικίες των Oscar είναι μερικές φορές παροιμιώδεις. Η Αμερικανική Ακαδημία έχει σνομπάρει πολλές φορές ταινίες σπουδαίες, που σημάδεψαν την πορεία του κινηματογράφου και αποτέλεσαν ορόσημο για τις επόμενες γενιές ή απλά ταινίες που θα άξιζαν να έχουν προταθεί για Όσκαρ, ή να το έχουν κερδίσει και τελικά είδαν μέτριες ή και κακές ταινίες να φεύγουν με το αγαλματίδιο.

 Με έναν πρόχειρο υπολογισμό μπορούμε να σκεφτούμε τουλάχιστον δέκα, που σίγουρα θα είναι πολλές περισσότερες. Από αυτή την πρόχειρη λίστα, επιλέγουμε αυτές που θεωρούμε ως τις πιο κραυγαλέες περιπτώσεις καταφανούς αδικίας των βραβείων Όσκαρ.

 Και ξεκινάμε από την ταινία που πολλοί μεταγενέστεροι σκηνοθέτες έχουν τοποθετήσει στην κορυφή της λίστας των αγαπημένων τους ταινιών.


1.City of Lights: Στη δεκαετία του 1930, ο Τσάρλι Τσάπλιν σκηνοθετεί τα Φώτα της Πόλης (City of Lights). Μπορεί να έπαιξε ρόλο πως ο βωβός κινηματογράφος έπνεε τα λοίσθια εκείνη την περίοδο, όμως το σημαντικότερο έργο του Αμερικανού σκηνοθέτη δεν έλαβε ούτε μια υποψηφιότητα!





2. The Taxi Driver: Το 1976 ο Martin Scorsese παρουσίασε την πιο ολοκληρωμένη, άρτια τεχνικά και καλλιτεχνικά ταινία του: The Taxi Driver. Ο Ταξιτζής αποτελεί ίσως την πιο μεγάλη στιγμή του, με το Χόλυγουντ να του γυρίζει επιδεικτικά την πλάτη. Fun Trivia: εκείνη τη χρονιά το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας έλαβε ο.... Ρόκι! Τα σχόλια δικά σας!

3. The Age of Innocence: Ωστόσο οι αδικίες για τον Scorsese δεν σταματούν εδώ, αφού το 1993 γυρίζει το θεϊκό έργο «Τα Χρόνια της Αθωότητας» με τους Daniel Day Lewis, Michelle Pfeiffer και Winona Ryder να δίνουν ρεσιτάλ ερμηνειών, σε ένα έργο καλλιτεχνικά, αισθητικά και συναισθηματικά άψογο, που αγνοήθηκε επιδεικτικά.

 4. The Wings of Desire: Τα Φτερά του Έρωτα δεν ήταν απλά μια ερωτική ταινία, ένας ύμνος στον έρωτα και το συναίσθημα αλλά μια εκπληκτική μεταφορά της Βερολινέζικης ατμόσφαιρας, λίγο καιρό πριν την πτώση του Τείχους. Μια ταινία - ύμνος του Wim Wenders που πλέον θεωρείται ανάμεσα στις κορυφαίες της δεκαετίας του 1980. Αργότερα, το ριμεικ με τίτλο "Η Πόλη των Αγγέλων" έγινε επιτυχία στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Και όσο και αν αγαπάμε πραγματικά την Πόλη των Αγγέλων, όσοι έχουν δει τα Φτερά του Έρωτα ξέρουν για ποιο πράγμα μιλάμε…

5. Mulholland Drive Ο Ντέιβιντ Λιντς, ένας από τους πιο ανισόρροπους και δύσκολους σκηνοθέτες υπογράφει το 2001 ένα κινηματογραφικό "θαύμα", την Οδό Μαλχόλαντ. Το Mulholland Drive φαίνεται ότι δυσκόλεψε ιδιαίτερα την νοημοσύνη της Αμερικανικής Ακαδημίας, η οποία προτίμησε το πιο mainstream "A beautiful mind" για να του δώσει το Όσκαρ Καλύτερης ταινίας εκείνη τη χρονιά. Δε διαφωνούμε ότι το Beautiful Mind ήταν ωραία ταινία. Αλλά αν το σινεμά υπάρχει για να βάζει και το μυαλό μας να δουλεύει λίγο εκτός από το να μας τα δίνει όλα στο πιάτο, τότε το Mulholland Drive ήταν το σίγουρο στοίχημα…

6. Se7en: Σε μία χρονιά που το Braveheart έπαιζε μπάλα μόνο του στα ‘Οσκαρ, το Se7en αγνοήθηκε κάνοντας όλους μας να τραβάμε τα μαλλιά μας. Εκτός πεντάδας το Se7en;;!; Ο Fincher έκανε ίσως την καλύτερη ταινία του, με καλογραμμένο σενάριο και εξαιρετικές ερμηνείες. Για να μη μιλήσουμε για το συγκλονιστικό φινάλε! Ταινία σταθμός στην ιστορία των θρίλερ μαζί με τη Σιωπή των Αμνών.

7. Αmerican History X (1998) Αυτή η ταινία εξακολουθούμε να απορούμε πως έμεινε εκτός; Ρατσισμός και νεοναζιστική δράση στη σύγχρονη Αμερική, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι ταινίες που βγάζουν τα άπλυτα τους στη φόρα με ρεαλιστικό τρόπο μάλλον παραγκωνίζονται. Εξαιρετική ταινία με έναν τεράστιο Edward Norton.

8. Requiem for a Dream (2000) Ο Aronofsky, στο Requiem for a Dream έγραψε ιστορία με την εξαιρετική του σκηνοθεσία, κατάφερε να καθηλώσει, μην αφήνοντας με ούτε στιγμή το θεατή να σκεφτεί για κάτι άλλο εκτός της ταινίας. Οι "γρήγορες" σκηνές που δείχνουν την μετάβαση των χαρακτήρων από τον πραγματικό κόσμο σ' αυτόν των ναρκωτικών, αλλά και οι σκηνές που παρακολουθούμε την Sara να καταδιώκεται από το ίδιο της το ψυγείο, είναι γεμάτες ένταση και άγχος. Κατάφωρη αδικία, αλλά είπαμε… η Αμερική προβληματίζεται όταν οι ταινίες της την ξεσκεπάζουν. Εξαιρετικό και το soundtrack του Requiem For A Dream, που "στοιχειώνει" την ταινία και το θεατή.

9. Shakespeare in Love  , 1998, Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας,  Το ότι κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας το Shakespeare in Love θα ήταν απλά ενοχλητικό, αν δεν υπήρχαν στη λίστα η καλύτερη – ίσως – πολεμική ταινία όλων των εποχών, η “Λεπτή Κόκκινη Γραμμή” του μέγιστου Terrence Malick και η υπέροχη Elizabeth με την Kate Blanchett . Ακόμα και η “Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν” του Spielberg, που προσωπικά αντιπαθώ, διαθέτει  πιο σπουδαίες κινηματογραφικές αρετές.

 10. Slumdog Millionaire Εξίσου ακατανόητη, προσβλητική και προκλητική ήταν η νίκη του Slumdog Millionaire. Δεν είδε κανείς τις άλλες ταινίες εκείνη τη χρονιά;;; Με μια πρόχειρη σκέψη μπορώ να βρω τουλάχιστον 8 καλύτερες ταινίες το 2009: Γράψτε: The Reader, Milk, Changeling, Doubt, Revolutionary Road, The Dark Knight, The Curious Case of Benjamin Button, Frozen River. Εδώ μπαίνει το ερώτημα: τους ψεκάζουν;;;;

 Και κλείνουμε τη λίστα με την μεγαλύτερη αδικία όλων των εποχών. Θα γράψουμε μόνο το όνομα της ταινίας:

Citizen Kane - Πολίτης Κέιν. H ταινία που δεν πήρε ούτε ένα Όσκαρ....!